tag:blogger.com,1999:blog-36305728.post999615452298330778..comments2023-10-17T12:48:20.006+02:00Comments on Vilán: Unknownnoreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-36305728.post-22824824362386135362009-02-28T17:36:00.000+01:002009-02-28T17:36:00.000+01:00Xa espera un atopar poucas cousas que animen, e un...Xa espera un atopar poucas cousas que animen, e un é certamente combustible, pero de cando en vez caen perlas en formato informático que arrastran os pes un pasiño atrás, separándoo do acantilado para volver a escoitar aqueles sons aínda que non haxa 'veciñas' (con perdón).Libracohttps://www.blogger.com/profile/07435359877292028475noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-36305728.post-4155414696785876062009-02-22T10:00:00.000+01:002009-02-22T10:00:00.000+01:00CORAZON ROTO.Con xesto canso sentou na última roch...CORAZON ROTO.<BR/><BR/>Con xesto canso sentou na última rocha do acantilado. Baixo el a soas empeñábanse en atacar ás indiferentes pedras da beira. O frío vento invernal azoutaba o rostro do rapaz á vez que revolvía o seu pelo.<BR/>Unha bágoa deslizouse suavemente polo seu rostro e despois emprendeu un voo mortal ata o fondo do barranco. Abaixo a doce gota de tristura atopou unha máxica combinación co terrible e salgado líquido mariño.<BR/>Un suspiro escapou da boca do rapaz. Mirando á lila do atardecer sentíase morrer como o sol que pouco a pouco afundíase no horizonte.<BR/>As súas penas non podían ser outras que as penas de amores.¿Acaso existía unha dor máis profunda?.<BR/>Mirou ao fondo do acantilado coma se esperase atopar nel a resposta. Non pagaba a pena vivir sen ela. ¿ Porque perdéraa? . Ela nunca llo/llelo dixo, pero el sentiu que a culpa foi súa.<BR/>Agora non tiña nada. Nin sequera razóns para vivir. Volveu mirar ao fondo do acantilado. ¿Para que vivir?. Non había nada que o atase a este cruel mundo se ela non estaba con el. O único que botaría de menos na súa tumba sería aos seus amigos. As súas esmorgas tolas os sábados. Botaría de menos tamén a súa colección de películas e cómics. e a súa biblioteca particular.<BR/><BR/>Agora que o pensaba, tiña ganas de ver a última película de Disney. E de xogar a última partida do novo xogo da play. ¿ Acaso se ía ir sen escoitar unha vez máis a súa colección de cds? Non podería abandonar os rolling, a Zeppeling, Queen, U2... Entráronlle ganas de volver escoitar "Hotel california".....<BR/>Recordou esa vecinita que lle pedira o recopilatorio de mecano. estaba ben boa .Podría ir a pedirlle que lle devolvese o cd e de paso aproveitar para invitala a tomar un café.....<BR/>¡ Grande Idea! . Ergueuse da rocha e cun soriso descendeu polo camiño. A vida volvía a ser estupenda .Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-36305728.post-77359848708940394922009-02-19T21:17:00.000+01:002009-02-19T21:17:00.000+01:00Pode serque as gañas de facerfabriquen un novo men...Pode ser<BR/>que as gañas de facer<BR/>fabriquen un novo mencer,<BR/>pero con tanto fotolog<BR/>poden mudalo en solpor.<BR/>Con este persoal que nos arrodea, resulta difícil sentirse namorado da profesión docente, pero o responsable da biblioteca debe estar feito de material incombustible.<BR/>Graciñas por estes cachos de sentimento feitos detalles informáticos.Anonymousnoreply@blogger.com