UNHA DESPEDIDAEmpezamos o ano cun pouco de tristura porque dúas boas amigas deixáronnos e marcharon coa familia en busca de mellores oportunidades. Non é habitual que o alumnado se marche no medio do curso.
Ouidane e Farah estaban a gusto no centro, tiñan moitas gañas de aprender e fixeran xa unha chea de boas amigas e amigos. Seguro que máis dunha vez hanse de acordar do pouco tempo pasado aquí e das amigas que deixaron.
A biblioteca tamén nota a súa ausencia.
6 comentarios:
Ben é verdade que hai persoas que non necesitan moito tempo para deixar unha forte pegada. Farah e Ouidane son un bo exemplo disto. Sei que agora han de andar por terras granadinas e dende aquí, e para elas e para todos os que lean este comentario, adícolles este poema, do tamén granadino Federico García Lorca (un dos nosos mellores poetas do século XX)
BALADA DEL QUE NUNCA FUE A GRANADA
¡Qué lejos por mares, campos y montañas!
Ya otros soles miran mi cabeza cana. Nunca fui a Granada.
Mi cabeza cana, los años perdidos.
Quiero hallar los viejos, borrados caminos.
Nunca vi Granada.
Dadle un ramo verde de luz a mi mano.
Una rienda corta y un galope largo.
Nunca entré en Granada.
¿Qué gente enemiga puebla sus adarves?
¿Quién los claros ecos libres de sus aires?
Nunca fui a Granada.
¿Quién hoy sus jardines aprisiona y pone
cadenas al habla de sus surtidores?
Nunca vi Granada.
Venid los que nunca fuisteis a Granada.
Hay sangre caída, sangre que me llama.
Nunca entré en Granada.
Hay sangre caída del mejor hermano.
Sangre por los mirtos y aguas de los patios.
Nunca fui a Granada.
Del mejor amigo, por los arrayanes.
Sangre por el Darro, por el Genil sangre.
Nunca vi Granada.
Si altas son las torres, el valor es alto.
Venid por montañas, por mares y campos.
Entraré en Granada.
Federico García Lorca
Moita sorte e aquí quedamos para o que necesitedes.
A verdad e que as vamos echar muito de menos...porque nos deixaron moitos recordos.
Siempre se fan bos amigos ainda que sexan de outras culturas.
"Mora de la morería,
siempre soñé con darte un beso
de noche
para convertirla en día".
Non é dun poeta famoso (nin siquera é dun poeta) pero son palabras, para que Farah sepa que deixa un amigo (e admirador) neste recuncho da Costa da Morte.
Eu nn cheguein a conocelas moito pero con quen algo falaba wuisdan creo que se escibe asi e pareciume moi boa rapaza estrañareinas moito
Poss... eu digo o menos que Mony...
Non as coñecín moito, pero parecían tan boas rapazas! Bonas poñer de menos!!! [mal dito, non? jajaja]
Espero que encontren moi boas oportunidades noutros lugares... Boa sorte, rapazas!!!
Sara 3ºA
ola son arao pequeno eu tampouco cheguei a coñecelas moito tampouco como di mony ainda que tubemos unha pequena discusión no 1º trimestre.Bueno desexolle moita sorte!!!!!!=)
Publicar un comentario