9.4.13

José Luis Sampedro
Unha perda irreparable
O humanista, economista e escritor José Luis Sampedro faleceu aos 96 anos en Madrid. Era membro da Real Academia Española desde 1990 e catedrático de Estrutura Económica da Universidade Complutense de Madrid, pero sobre todo era un ser humano. Non queremos deixar pasar o seu falecemento sen dedicarlle unhas verbas de agradecemento non só polos seus libros, senón tamén pola seu compromiso coa vida.
No Club de Lectura Arao de adultos lemos La sonrisa etrusca, que nos emocionou a todos e todas e fíxonos rir e chorar, un libro cheo de tenrura. Podedes ir á entrada deste libro no blog do club picando aquí. Tamén vos deixo unha frase, escollida entre outras moitas, deste libro que é un canto ás gañas de vivir, á tolerancia ao tempo que unha crítica á vida acelerada das cidades e ao perigo de deshumanización na vida moderna: En un súbito impulso se abrazaron, se abrazaron, se abrazaron. Metiendo cada uno en su pecho el del otro hasta besarse con los corazones.”
Ademais de La sonrisa etrusca escribiu El río que nos lleva que foi levado ao cine, unha triloxía formada por Real Sitio, Octubre, octubre y La vieja sirena y, por último, El amante lebiano entre  moitas outras obras.
Forges lle dedica hoxe esta viñeta en El País.
Se picades aquí podedes ver unha entrevista que lle fixo Iñaki Gabilondo para Canal+




7.4.13

A ESTRASBURGO!
"voy ligerito caaaaaminando!"
Ben, pode que non vaian camiñando, como di a canción, pero seguro que irán lixeiros. Caramba! vai case un ano que gañaron o concurso nacional en inglés e agora toca recibir o premio: un par de días en Estrasburgo, coñecendo unha das sedes máis importantes da Comunidade Europea, e un lugar precioso, de paso. Ben merecido o teñen, que son bos estudiantes e mellor xente e estamos moi orgullosos deles (pero non llo digades en alto, que logo non hai quen os aghuante...) Para abrir boca tiveron a visita dun eurodiputado, Antolín Sánchez Presedo, co que puideron falar de Europa, de Galicia e de Camariñas.
Non hai mellor educación nin mellor forma de abrir a mente ao progreso que coñecer outros lugares, outros costumes, outras xentes, especialmente cando se fai por propia vontade e non obrigados pola falta de oportunidades. Así que neniños, neniñas, a rodar polo mundo adiante e, cando saibades moito, volvede!

A Estrasburgo! on PhotoPeach