TEMPO DE POEMAS

Esta tarde tivemos tempo para a poesía. Tivemos tempo para a charla, tempo para o intercambio, tempo para opinar, para diferir, para acordar, para os sentimentos, para os sentidos.

Foi un pracer ter conosco, co Club Arao, a Juan Besada e o seu xeito de mirar a vida, de mirar as persoas, co seu ir, co seu pararse, co seu dicir e escoitar e o seu volver de novo, para non perderse nada, para non pasar páxina antes de ter disfrutado de cada momento, de cada sensación.

Poesía de proximidade, carnal, etérea. Na que identificarte, que te identifica. Mundos paralelos que, non obstante, te explican. Literatura.

 Grazas, Juan, e grazas aos membros do club que sempre conseguen sorprenderme, a pesar do tempo compartido, coa súa sensibilidade e a súa capacidade de acollida. O dito: un pracer.