CONSPIRACIÓN POLA PAZ

As Bibliotecas Escolares xúntanse a conspirar pola Paz, e fan cousas tan fermosas coma esta:

• PAZ?????????????
• PAZ: PAM!. Balas. Confusión, asasinatos, bombas.
• PAZ: PAF!. Golpes. Cambadelas da vida cotiá. Rancor. Violencia.
• PAZ: PAZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ. Soño. Sono indiferente da irresponsabilidade.
• Non é un xogo. É a fraxilidade da palabra. Espello fiel da inestabilidade do seu significado.
• Utopía imposíbel.
• Palabra que xera poesía.
• Poesía? Poesía e Paz.



Esta é a nosa proposta: un mundo reinado pola esperanza das palabras, palabras sublimes que permiten melodías, risos, soños... PAZ.

Xesto simbólico o das Bibliotecas Escolares, que novamente unen voces, azos e esperanzas. A través do mosaico que supón, por fin na nosa comunidade, a integración de diferentes cores, razas, linguas... chega a poesía capaz de expresar unha mesma arela. O frenesí da humanidade dominado pola forza da palabra. Unidos contra a ignominia da morte inxusta, das violacións das mulleres, da violencia extrema, da existencia dos nenos-soldado, da vinganza. Optamos polo silencio das palabras, da súa mudez. Porque a súa música festexe os días de coñecemento. Porque os aloumiños que desprenden estas balas sexan quen de recargar o porvir. Porque o nosos pentagramas debuxen as fusas non confusas da ilusión, do mañá cargado de bombas de papel. Papeis que falan de sorrisos, de amores, de xustizas. Papeis convertidos en poesía.

Hoxe, o noso alumnado, dende esas diferenzas que os converten en iguais, transfórmanse en trasnos portadores de equidade. Dende o pasado poético ao presente sonoro, ao futuro harmonioso.

• Tanques de algodón
• Armas de caramelo
• O noso soño
• O noso desexo
• A nosa conspiración.
  
  
  

  Get your own - Open publication