ADEUS, AGUSTÍN
Ata sempre compañeiro, mestre, amigo.
Todos nós quedamos un pouco máis orfos, un pouco máis sós, porque nos deixou unha gran persoa, un home bo que tamén era un gran escritor. Recordarémolo na súa obra, nos seus libros, pero moitos, moitos, sabemos que sobre todo era un gran ser humano. Foi un gran defensor do noso, sempre aberto aos outros, lido en infinidade de linguas partindo sempre de raíces ben ancoradas na terra, escritor grande desde a humildade máis próxima.
Onte todos os congregados nas súa despedida aplaudiamos a súa memoria, querendo pospoñer no aplauso o derradeiro adeus, tentando prolongar a súa presenza entre nós.
Foi a terceira vez en pouco tempo que vexo a todo o público posto en pé aplaudindo a Agustín, en sinal de respecto, de recoñecemento e, sobre todo, de cariño á súa persoa, como cando, nunha intervención ante centos de representantes de bibliotecas escolares, quixo acurtar o discurso por non cansarnos máis e todos, a un tempo, puxémonos en pé impedíndolle que fixera tal cousa. Ou o aplauso interminable na adxudicación do Primeiro Premio concedido polos Clubs de lectura das Bibliotecas Escolares que tanto agradeceu e que non puido xa recoller en persoa por moito que o intentou. Ese cariño non se gaña só escribindo bos libros... pero lerémolos, os rapaces e rapazas leranos e Agustín estará entre nós.
Ata sempre, mestre. Grazas.
CAMPO A TRAVÉS
Os de primeiro non queren que os dos cursos máis altos digan que non se atreven... Vaia que si se atreven! Veñen pisando forte e animándose ao que sexa, que así da gusto.
Hai un lote deles participando no Club de Lectura e estes tres, Xabi, Laura e Helena, animáronse a facer cadanseu "booktuber", presentando un libro, o que máis lles "tirou", dos que limos no club. Parece que o camiño aberto polos maiores do club vai deixando rastro e temos quen se anime a seguilo. Quen sabe, algún booktuber ten milleiros de seguidores na rede e non me extrañaría que cun pouco de práctica estes "primeirizos" acaben marcando tendencia e creando opinión no mundo da literatura xuvenil. A verdade é que, co levamos visto ata agora, incluídos estes de primeiro, no me estrañaría demasiado.
Despois de dedicarlle estas últimas semanas á relectura de diferentes libros de Neira Vilas, este mércores tivemos unha xuntanza do Club Arao de adultos. Léramos exemplares de diferentes edicións (desde as primeiras ata as
últimas) falamos do galego e a súa normativización e da importancia de Neira na difusión da lingua (a moitas de nós facilitounos as primeiras lecturas en galego). Logo, a
partir destas lecturas, recordamos vivencias personais ou anécdotas
relacionadas con diferentes temas: o loito, a emigración, os costumes e a vida
doutros tempos… Foi unha xuntanza moi emotiva. Grazas, Neira Vilas. 
